De december van Joyce en Kees

December!

De maand van kortere, donkere en gezellige dagen! Ik heb er zin in. Eigenlijk elk jaar. Net als mijn oudste, de ‘gezonde-goed-gelukte’ zoon. We houden beiden van gezelligheid en van familie en vrienden over de vloer. Maar eerlijk gezegd is dat ook vaak enorm veel gedoe en stressig voor mij…. Ik heb namelijk een zoon van 12 jaar die ZEVMB is, zeer ernstig verstandelijk en meervoudig beperkt. Kees. Hij kan niks zelf, nu niet en in de toekomst niet! Dus doe ik alles voor hem. Ook wanneer er thuis iets te vieren valt. Dan zorg ik extra veel, voor de visite en voor Kees. Door alle prikkels van de dag heen lees ik of het met hem goed gaat. Dat is zwaar.  

Gelukkig geniet Kees zelf ook van wat reuring om hem heen. Een knuffeltje hier, een kriebeltje daar, wat vrolijke stemmetjes van zijn nichtje en neef. Hij geniet! Dus zorg ik met liefde voor hem en iedereen. Maar als ik de keuze heb én mijn oudste en ik willen echt even gezelligheid zonder al dat gedoe (want hij zegt steeds vaker ‘dan ben je de hele tijd met Kees bezig’…) dan breng ik Kees naar zijn logeerplek Villa Vrolijk en hebben wij samen alle tijd om op stap te gaan, een nachtje naar familie in Groningen, voor de tv eten of naar de bioscoop te gaan. Ik vind dat ik dat mag en kan doen, hem ‘wegbrengen’, zonder schuldgevoel. Want zonder Kees om mij heen ben ik nu eenmaal net iets gezelliger en relaxter. En ik gun het ook gun mijn oudste. Even echt alle aandacht van zijn moeder zonder gedoe van zijn broertje.  

Maar met de kerstdagen vind ik dat wegbrengen wat lastiger….. Dan heb ik hem ook graag om me heen en in de buurt. Gelukkig ben ik gezegend met familie die tijdens de kerstdagen niks verplichten. Daarom is het nooit een moetje om elkaar tijdens een van deze dagen te zien en samen te zijn. Als het lukt zien we elkaar. Als het niet lukt dan is dat ook okay. Praktisch gezien is er wel een uitdaging als de uitnodiging komt om Kerst te vieren BIJ de familie. Want de familie woont in Groningen, een rit van 2,5 uur heen en 2,5 uur terug. Aanpassingen voor een rolstoel zijn daar niet evenals een logeerplekje voor Kees ergens in het huis. De trap op krijgen we niet meer voor elkaar (zelfs mijn grote sterke broer haakte jaren geleden af om het te proberen) en als Kees even gaat rusten en uit de rolstoel moet dan is de kamer gevuld met een lang 12 jarig lijf en struikelen we over zijn armen en benen….  

Als alleenstaande moeder zie ik die rit, inclusief alle zorgbenodigdheden die voor een hele dag mee moeten (luiers, doekjes, crèmepjes, slabben, eten, staafmixer, schone kleren, diverse speelgoed-knuffel-doekjes etc…) én met een jongen die elk moment een flinke epileptische aanval met ademstop achterin mijn aangepaste Caddy kan krijgen, niet zitten. Dus nodig ik de familie bij mij thuis uit! Als ze kunnen dan is dat gezellig, als ze niet kunnen is dat ook okay! 

Iedereen neemt zelf iets lekkers te eten en te drinken mee (heb ik geen stress van boodschappen of koken) en wanneer er ’s avonds afgeruimd moet worden en voor we aan het toetje beginnen, breng ik Kees naar bed. Opruimen en de afwas hoef ik daarom nooit te doen ;-)  

De zorgen voor een kind met ZEVMB zijn levenslang en levensbreed. Wil jij gezinnen zoals die van Kees helpen? Zodat 2CU evenementen kan organiseren waar wel het hele gezin van kan genieten. Er is niks belangrijkers dan samen zijn en mooie herinneringen maken. 2CU legt verbinding tussen gezinnen door het organiseren van evenementen en door het Ouderplatform ZEVMB waar ouders steun en herkenning vinden bij elkaar. Om dit te kunnen doen heeft 2CU jouw hulp nodig. Wil jij een gezin met zoveel complexe zorgen een fijne dag met het hele gezin bezorgen, wordt dan nu vriend van 2CU of doe een eenmalige gift.